مقدمه: بیماری دیابت از جمله بیماری های مزمنی است که شیوع آن بسیار زیاد و روز به روز درحال افزایش است. در این مطالعه ضمن تعیین عوامل موثر بر بیماری دیابت به مقایسه دو مدل خطی تعمیم یافته وخطی آمیخته تعمیم یافته می پردازیم.روش بررسی: داده های این مطالعه مربوط به طرح تحقیقاتی بررسی شاخص های اپیدمیولوژیک بیماری دیابت بزرگسالان در گروه سنی 30 سال وبالاتر شهری استان یزد می باشد. در این مطالعه جمعا 2795 نفر با انجام آزمایش قند خون از لحاظ ابتلا به دیابت بررسی شدند. برای تحلیل داده ها با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک آمیخته ورگرسیون لجستیک معمولی از نرم افزار R استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه متغیر های سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت، سن، شاخص توده بدنی و دورکمر به دور باسن در هردو مدل معنی دار شد (p<0.001)، با این تفاوت متغیر که شغل در مدل رگرسیون لجستیک معمولی در سطح 0.1 معنی دار بود ولی در مدل رگرسیون لجستیک آمیخته معنی دار نبود. همچنین، متغیرهای مساحت خانه، سطح تحصیلات و جنسیت در هیچ یک معنی دار نشد. با توجه به مقادیر نسبت شانس نیز در برخی از آنها شاهد تفاوت قابل توجهی بین دو مدل هستیم. با توجه به خطای استاندارد ضرایب ومقایسه مقادیر آن در دو مدل، شاهد کم برآوردی در مدل رگرسیون لجستیک معمولی بودیم.نتیجه گیری: بکار گیری مدل های آمیخته تعمیم یافته منجر به نتایج دقیق تر می شود و ازکم برآوردی خطای استاندارد ضرایب جلوگیری می کند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

شناساپذیری یکی از ویژگی های لازم برای کفایت یک مدل آماری است. وقتی مدلی شناساپذیر نباشد، با هیچ اندازه ای از نمونه، نمی توان پارامتر حقیقی مدل را تعیین کرد. در این مقاله، مروری بر مفهوم مشهور شناساپذیری و ویژگی های آن شده است. به علاوه از آن جایی که مشکل شناساناپذیری در مدل های خطی تعمیم یافته با اثرهای تصادفی بسیار رایج است، تمرکز اصلی ما بر روی این گونه از مدل ها بوده است. از سوی دیگر، معمولا نرم افزارهای آماری، بعد از برازش مدل شناساناپذیر در آن ها، اشاره ای به این مساله نکرده و خروجی های غیر معتبر ارائه می دهند. بنابراین یافتن راهی برای بررسی شناساپذیری مدل، قبل از برازش آن، خالی از فایده نخواهد بود. در این راستا، قضایای جدیدی در رابطه با شناساپذیری مدل های خطی تعمیم یافته با اثرهای تصادفی بیان شده است. همچنین برای تشریح سودمندی قضایای مطرح شده، چند مطالعه ی شبیه سازی روی مدل های شناساناپذیر خطی تعمیم یافته و خطی تعمیم یافته با اثرهای تصادفی انجام شده و مشکل های حاصل از برازش آن ها مورد بررسی قرار گرفته است.

مدل های آمیخته خطی تعمیم یافته فضایی معمولا برای مدل بندی پاسخ فضایی گسسته به کار می روند، که در آنها ساختار همبستگی فضایی داده ها از طریق متغیرهای پنهان در نظر گرفته می شود. مساله مهم در این مدلها برآورد متغیرهای پنهان فضایی در موقعیت های دارای مشاهده پاسخ و پارامترهای مدل و در نهایت پیشگویی متغیرهای پنهان در موقعیتهای فاقد مشاهده است. در این راستا اغلب کاربران برای سهولت توزیع نرمال را برای متغیرهای پنهان در نظر می گیرند. اگرچه این فرض باعث سهولت محاسبات می شود، اما گاهی در عمل محیا نیست، یا به دلیل پنهان بودن بررسی آن میسر نمی باشد. لذا در این مقاله استفاده از توزیع چوله نرمال بسته که در حالت خاص شامل توزیع نرمال است و تحت حاشیه سازی، شرطی کردن و تبدیلات خطی بسته می باشد، برای متغیرهای پنهان پیشنهاد می شود. در این مدلها تابع درستنمایی فرم بسته ای ندارد و به دست آوردن برآوردهای ماکسیمم درست نمایی پارامترها به راحتی امکان پذیر نیست. در این مقاله الگوریتمی تقریبی برای برآورد ماکسیمم درست نمایی پارامترهای مدل و پیشگوی تقریبی متغیرهای پنهان ارائه می شود، که در مقایسه با روشهای موجود بسیار سریعتر است. اعتبار مدل و الگوریتم پیشنهادی در یک مطالعه شبیه سازی مورد بررسی قرار می گیرد.

زمینه و هدف: سرطان پستان یکی از شایع ترین بیماری های زنان است و بیش از سایر سرطان ها منجر به مرگ ومیر آنان می شود. روند رو به افزایش سرطان پستان در ایران، ضرورت انجام مطالعات گسترده در این زمینه را روشن می سازد. برخی مطالعات نشان داده اند که در کشورهای مختلف و حتی مناطق مختلف یک کشور تفاوت خطر بروز سرطان پستان وجود دارد. هدف از پژوهش کنونی تعیین ساختار فضایی بروز سرطان پستان براساس مدل های آماری و شناسایی مناطق دارای بروز بالای سرطان پستان در ایران بود. روش بررسی: این مطالعه اکولوژیک از بهمن 1396تا تیر 1397 در دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد. داده های مربوط به بیماران مبتلا به سرطان پستان تمام استان های ایران در فاصله زمانی سال های 88-1383 بررسی شدند. عوامل مورد بررسی در این مطالعه شامل مصرف میوه و سبزیجات، فعالیت فیزیکی، اضافه وزن یا چاقی و شاخص توسعه انسانی بودند. برای تحلیل داده ها از مدل های آمیخته خطی تعمیم یافته پواسون معمولی و فضایی استفاده گردید. یافته ها: در هر دو مدل، ارتباط مستقیم و معناداری بین بروز سرطان پستان و شاخص توسعه انسانی یافت شد (0/05P<). افزون بر شاخص توسعه انسانی، عوامل اضافه وزن یا چاقی در مدل های آمیخته خطی تعمیم یافته پواسون فضایی نیز به طور مستقیم و معناداری با بروز سرطان پستان ارتباط داشت. در مدل های آمیخته خطی تعمیم یافته پواسون فضایی با ساختار همبستگی بیز کامل، استان های گیلان و آذربایجان شرقی دارای بیشترین و استان کهکیلویه و بویر احمد دارای کمترین خطر بروز سرطان پستان بودند. نتیجه گیری: توزیع سرطان پستان در ایران دارای ساختار فضایی است. یعنی استان های هم جوار خطرات بروز مشابهی در مورد ابتلا به این بیماری دارند.